Jesteś szefem? Musisz zarządzać wielopokoleniowym zespołem? Obecnie na rynku pracy muszą współpracować ze sobą cztery pokolenia: baby boomers, X, Y (inaczej nazywani millenialsami) oraz Z (nazywane również pokoleniem C lub pokoleniem internetowym). Jednak, aby nie było tarć i problemów - zarówno wewnątrz zespołu, jak i w twoich relacjach z podwładnymi - powinieneś dobrze poznać wszystkie grupy. Jakie są między nimi różnice? Na czym im zależy? Czy ostatnie, najmłodsze pokolenie - pokolenie Z - zmieni rynek pracy? Sprawdź, co wiesz o swoich pracownikach.
Pokoleniowy miks na rynku pracy
Baby boomers
To ludzie powojennego wyżu demograficznego, urodzeni w latach 1946–1964. Powoli odchodzą na emeryturę, ale jeszcze wielu z nich jest aktywnych zawodowo na rynku pracy.
Co charakteryzuje w pracy baby boomersów?
- Są lojalni względem firmy
- Mają problem z oddzieleniem życia zawodowego od prywatnego
- Cenią stabilizację (wielu z nich całe życie zawodowe spędziło w jednej firmie)
- Ważne są dla nich autorytety
- Są niezwykle zaangażowani w powierzone im obowiązki
- Uważają, że na sukces trzeba zapracować samodzielnie
Pokolenie X
To najliczniejsze pokolenie na obecnym rynku pracy, urodzone w latach 1965–1979. Nazwa pokolenia oznacza niewiadomą, co dobrze oddaje niepewność jutra, jaka w Polsce na co dzień towarzyszyła pokoleniu minionego ustroju.
Jak pracują przedstawiciele pokolenie X?
- Cenią sobie stabilizację, jednak zmiana miejsca pracy nie jest dla nich problemem
- Bardziej dbają o to, by mieć czas wolny od pracy i oddzielać życie prywatne od zawodowego
- Są uważani za mistrzów organizacji
- Nie są zwolennikami multitaskingu, za to doskonale zarządzają zadaniami
Pokolenie Y
Pokolenie Y (millenialsi, pokolenie Ikea) to ludzie urodzeni w latach 1980–1995. Początek ich aktywności zawodowej przypadał średnio na lata dwutysięczne. Jeszcze niedawno było to najmłodsze pokolenie na rynku pracy.
Jeśli zatrudniasz w firmie Igreki, na pewno liczysz się z tym, że ci pracownicy:
- Cenią sobie wygodę
- Nie lubią wiązać się umowami
- Nie cenią stabilizacji, wolą pracować na własny rachunek, być swoim szefem i pracować zdalnie
- Bardzo ważne jest oddzielenie pracy od życia prywatnego
- Motywacją do pracy w danej firmie jest pasja, a nie wynagrodzenie czy prestiż wiążący się ze stanowiskiem
- Mają spory problem z organizacją pracy własnej
Pokolenie Z
Pokolenie Z, czyli osoby urodzone po 1995 roku, dopiero wchodzi na rynek pracy i zaczyna go zdobywać. Z tego względu opinie o nich jako pracownikach są jedynie wstępnymi prognozami. Co jednak już dzisiaj można powiedzieć o tym pokoleniu i czym się różni od pozostałych? I co z tego wyniknie dla przyszłych pracodawców?
- Cenią siebie i swoje umiejętności. Nie zgodzą się na bezwartościowe praktyki czy staże, podczas których nie będą mogli zdobywać i poszerzać fachowej wiedzy, nie dadzą się też zbyć “doświadczeniem w CV” w zamian za swoją pracę
- Ważniejsze niż hierarchia są dla nich równość i partnerstwo. Liczą się dla nich jedynie naturalne autorytety, niewynikające jedynie ze struktury, lecz cech osobowościowych, kompetencji itp.
- Cenią stabilizację, ale rozumieją ją inaczej niż wcześniejsze pokolenia. Prognozuje się, że Zetki zmienią pracę w ciągu życia kilkanaście razy. Będą za to cenić transparentność i brak niepotrzebnego ryzyka, które może zmusić ich do porzucenia dotychczasowej pracy
- W przeciwieństwie do Igreków potrafią – i chcą! – samodzielnie myśleć. Nie gromadzą za to niepotrzebnych informacji, bo zdobycie ich jest często kwestią zaledwie 10 sekund
- Zazwyczaj znają wiele języków obcych, dzięki internetowi kontaktują się z ludźmi z całego świata, co w przyszłości pozwoli im w łatwy i prosty sposób komunikować się z klientami
Co to oznacza dla pracodawcy?
Każdy pracodawca musi mieć świadomość, że pracownicy z różnych pokoleń wymagają innych bodźców motywacyjnych. O ile baby boomers i X zazwyczaj cenią stabilizację i przywiązują się do miejsca pracy, o tyle Igreki i Zetki zmienią je bez wahania, gdy ich komfort będzie zagrożony lub na horyzoncie pojawi się coś ciekawszego. Dla firmy ważne więc jest, żeby ich w odpowiedni sposób motywować. Czasem wystarczą kawa lub owoce albo możliwość gry na Xboxie po godzinach.
Dobry szef młodego pokolenia powinien również wiedzieć, że nie zdobędzie ich szacunku tylko dzięki zajmowanemu stanowisku. To też trudna rzecz, gdyż coraz powszechniejszy w wielu firmach zwyczaj mówienia sobie “ty” bez względu na hierarchię zaburza nieraz poczucie struktury i ważności. Szef, który dla Zetki czy Igreka jest często po prostu Maćkiem, będzie jednak szanowany, zdobędzie autorytet, jeśli okaże się dobrym przywódcą, mentorem i źródłem interesującej młodego pracownika wiedzy.
Młode pokolenie ma odwagę nieszablonowo rozwiązywać problemy, wykorzystywać wszelkiego rodzaju źródła, by poszerzyć swoje umiejętności. Zaangażuje się w każdy projekt, nawet wymagający większego wysiłku, dodatkowego czasu czy wręcz poświęcenia swojej wygody, jeśli ten zwyczajnie go zainteresuje. Warto więc pozwolić czasem na innowacyjne, niekonwencjonalne podejście, bo w nich może kryć się geniusz.
Najmocniejszą stroną pokolenia Z, która bez wątpienia odróżnia ich od Igreków, jest jednak zanurzenie w technologie. Są one bowiem dla nich czymś codziennym i zwyczajnym, a świat realny i wirtualny przenikają się w sposób naturalny i oczywisty. Ma to swoje dobre i złe strony. Na pewno cenna jest umiejętność korzystania z różnych źródeł informacji i przetwarzania ich w wielu kanałach. Trzeba jednak pamiętać, że może się z tym wiązać brak umiejętności skupienia się na jednym problemie, zwłaszcza że w ich oczach będzie się on dezaktualizować w momencie zniknięcia z tablicy Facebooka.
Jednak bezspornym jest fakt, że to niesamowite zanurzenie w technologii, praktycznie od urodzenia, stwarza Zetkom wręcz nieograniczone możliwości rozwoju. Dzisiejszy pracodawca musi o tym pamiętać i to cenić. A wszystkie prognozy i tak zweryfikuje przyszłość.
